Mentaður kvalarinn

Ég bít saman jöxlum og urra mig í gegn um augnablikið. Augnablikið sem er að plokka úr mér allan vilja til að halda áfram þeim einföldu hlutum sem lífsgæði nútímaheims krefjast. Einfalt, fljótlegt en fremur óspennandi - dreg að mér andann og fæ mér sæti. Bölvaður andskotinn með mentun í kvalræði. Opna á mér ginið og bölva í hljóði.

Mannamót

Full lífsgleði, tek á móti brosum sem fylla heiminn. Faðma þau með augunum og held þeim mér í harðargreipum stundarkorn. Stend við dyrnar og ljóma eins og sjálft lífsblómið í fullum miðsumarsblóma. Blikka auga og glotti. Tilveran sú sem ég nýt mín í er í dag. Gærdagurinn er að baki og morgundagurinn óráðinn.